ମୋ ପ୍ରିୟା

 

ମୋ ପ୍ରିୟା

                                                                                ଦିବ୍ୟଜୀବନ ସାହୁ

ପ୍ରିୟା !

 

ତୁମ ଆଗମନରେ ଦେହେ ଖେଳିଯାଏ

ଏକ ଅପୂର୍ବ ଶିହରଣ

ମନରେ ଉଙ୍କି ମାରେ ଅସୁମାରି ପ୍ରଶ୍ନ

ଯାହା ସୃଷ୍ଟି କରେ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ବାତାବରଣ ।

 

ସତରେ ତୁମେ ସେହି ପ୍ରେୟସୀ 

ଆସିଥାଅ ନୂଆ ବୋହୂପରି

ଲାଜର ଓଢ଼ଣା ଧରି

କେତେ ନୂଆ ସବୁଜିମା ଦେହେ ଧାରଣ କରି ।

 

କାକର ବିନ୍ଦୁର ସେହି ମୋତି ପରି ଝଲକ

ଦେହେ ଓ ମନେ ଫୁଟେ

କେତେଯେ ପ୍ରେମର ଗୋଲାପ ।

 

ଉଦଭାସିତ ହେଉଥାଏ କାଚ ପରଦାରେ 

ପ୍ରତିଫଳନ ସ୍ଵରୂପ ବ୍ୟଥିତ ମନରେ ଭରେ

କେତେଯେ ନୂଆ ଉନ୍ମାଦନା ।

 

ବୃକ୍ଷରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ନୂତନତାର ରୂପ

ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକରେ ପୁଣି ଉଙ୍କି ମାରେ

ତା'ର ସେ ଭାସମାନ ମୁହଁ ।

 

ସେହି ଆଗମନ କୋଇଲିର କୁହୁତାନ

କୁହୁଡିଆ ସକାଳର ସେହି ନିଆଁ ପୁଆଁ

ମନରେ ଭରି ଦିଏ ଅଦମ୍ଯ ଉତ୍ସାହ ।

ବଣଭୋଜି କରିବା ପାଇଁ

ଲାଗେ ଦର୍ଶକଙ୍କ ଭିଡ

ପକ୍ଷୀ ଚାହୁଁ ଥାଏ କେତେବେଳେ

ଛାଡ଼ିବ ତା' ନୀଡ ।

 

ପର୍ବପର୍ବାଣୀରେ ପୂରି ଉଠେ ଗାଁ ଓ ସହର

ପୁଣି ପ୍ରେମିକ ମନରେ ଥାଏ ଚିନ୍ତା

ପ୍ରେମିକାର ବାହାଘର ।

 

ତୁମେ ମୋର ସେହି ପ୍ରିୟା ଶୀତ

ମୁଁ ତୁମର ପ୍ରିୟ ଦିବ୍ୟ

ଚାହିଁଛି ତୁମ ଆସିବା ବାଟକୁ

ତାହା ପୁଣି ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ।

 

ତୁମକୁ ନ ଛୁଇଁ ମନରେ ଥାଏ 

କେତେଯେ ଅବଶୋଷ

ମେଣ୍ଟେ ପୁଣି ତାହା 

ଆସନ୍ତା ବରଷ  ।